Pierwszymi objawami łysienia są nadmierna utrata włosów, przerzedzenie i zmniejszenie objętości fryzury, pojawienie się obszarów bez włosów.

Wzmożone wypadanie włosów może być wynikiem predyspozycji genetycznej, zaburzeń hormonalnych, urazów mechanicznych, przyjmowanych leków, palenia papierosów, przebytej radio- lub chemioterapii. Ponadto może występować w przebiegu nagłego lub przewlekłego silnego stresu, spadku masy ciała, wzmożonego łojotoku, wielu chorób skóry lub być objawem chorób ogólnoustrojowych.

Łysienie może się pojawić w każdym wieku, zależy to od czynników je wywołujących.

Tak, to zależy od rodzaju łysienie i tego czy możemy usunąć wywołujący je czynnik. Dziać się tak może np. w przypadku łysienia telogenowego spowodowanego przez poród, gwałtowny spadek masy ciała, chorobę, zatrucia, leki, stres. Po ustaniu czynnika zazwyczaj obserwujemy całkowity odrost włosów.

Predyspozycja genetyczna odgrywa bardzo dużą rolę, przy czym są osoby obciążone genetycznie bez ekspresji tych genów (łysienia) oraz osoby bez obciążenia genetycznego, które tracą włosy. Można odziedziczyć tą predyspozycję zarówno ze strony ojca jak i matki, czasem z pominięciem pokolenia.

Łysienie androgenowe to najczęstsza przyczyna utraty włosów – zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet (występuje u 70-80% mężczyzn i 40% kobiet). U Panów może zacząć się w każdym wieku, nawet 20 lat. Wygląda ono bardzo charakterystycznie, początkowo cofa się linia włosów i tworzą tzw. zakola, następnie przerzedzeniu ulega okolica szczytu głowy. Wielu mężczyzn obserwuje z niepokojem te objawy. U kobiet zwykle objawia się w postaci rozproszonego przerzedzenia, najczęściej włosy stają się cieńsze równomiernie, na całej głowie, często widać prześwity skóry i poszerzony przedziałek(tzw. objaw choinki).

Łysienie androgenowe jest przewlekłą chorobą spowodowaną miniaturyzacją mieszków włosowych i ich gorszym ukrwieniem, chorobą której nie da się zaradzić metodami pielęgnacyjnymi. Obecnie największe rezultaty lecznicze obserwuje się w zabiegach medycyny regeneracyjnej z użyciem komórek macierzystych oraz przeszczepów komórek progenitorowych lub włosów.
Badania wykazują że głównym czynnikiem powodującym łysienie androgenowe jest narastanie 5-alfa-reduktazy i powstającego pod jej wpływem dihydrotestosteronu, który powoduje, że włos staje coraz cieńszy, proces ten postępuje i powstaje tzw. włos meszkowy.

Dihydrotestosteron (DHT) powstaje z testosteronu przez działanie enzymu 5α reduktazy. Testosteron i dihydrotestosteron to hormony androgenowe, występujące w największej ilości u mężczyzn, ale obecne również u kobiet. Mężczyźni z łysieniem androgenowym zazwyczaj mają wyższe stężenie 5α reduktazy.
Androgeny odgrywają ważną rolę w rozwoju seksualnym od urodzenia do dojrzewania. Regulują pracę gruczołów łojowych, gruczołów potowych oraz libido i nie tylko. Wraz z wiekiem, androgeny stymulują wzrost włosów na twarzy, ale powstrzymują na skroniach i wierzchołku głowy, stan ten został nazwany „paradoksem androgennym”.

Dihydrotestosteron powoduje miniaturyzację mieszków włosowych co w konsekwencji prowadzi do ich spłycenia. Sprawia, że włosy stopniowo się osłabiają, stają się coraz cieńsze i jest to pierwszy przejaw łysienia. Równocześnie pod jego wpływem znacznie skraca się faza anagenu a wydłuża telogenu (przez to włosy rosną wolniej i są krótsze). Szybsze przejście w fazę wypadania oznacza krótszy czas życia włosa i w związku z tym ograniczenie jego wzrostu na długość.

Łysienie może być związane ze zmianami hormonalnymi powodowanymi np. z ciążą, porodem i okresem karmienia piersią, podczas przekwitania, odstawienia tabletek antykoncepcyjnych. Często jest objawem zaburzeń funkcji tarczycy. Zaburzenia gospodarki hormonów kory nadnerczy także objawiać się mogą problemem utraty włosów.

Uszkodzenia mechaniczne sprzyjają wypadaniu włosów. Koloryzacja (zwłaszcza rozjaśnianie), trwała ondulacja mogą osłabiać i uszkadzać strukturę włosów. Może do tego również doprowadzić nadużywanie suszarek, prostownic i lokówek. Włosy tracą odpowiedni stopień nawilżenia, stają się suche, łamliwe oraz bardziej podatne na infekcje skórne.

Zbyt intensywne, przewlekłe wiązanie i naprężanie włosów może doprowadzić do ich mechanicznego usuwania (łysienie z pociągania), może to mieć miejsce w przypadku noszenia dredów, doczepianych włosów, utrwalonego zwyczaju czesania w kok lub koński ogon (widocznego zwłaszcza w okolicach czoła, skroni i potylicy), także sypiając z włosami upiętymi na wałki, papiloty. Osłabiać i wyrywać włosy możemy oczywiście mocno szarpiąc je podczas czesania, rozczesując lakierowanie, tapirowanie włosy.